Η θέση των γυναικών στην καπιταλιστική Ουγγαρία


Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα

Στην Ουγγαρία το 1989-1990 ανατράπηκε το σοσιαλιστικό σύστημα και η χώρα μπήκε στο δρόμο του καπιταλισμού. Αυτό άλλαξε ριζικά τη θέση των γυναικών στην κοινωνία.

Μειώθηκε σημαντικά ο αριθμός των εργαζόμενων γυναικών. Στο σοσιαλισμό η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών εργαζόταν. Μετά από την καπιταλιστική αντεπανάσταση αυξήθηκε αισθητά η ανεργία των γυναικών και μόνο το τελευταίο διάστημα μειώθηκε.

Αυξήθηκε η διαφορά στην αμοιβή της εργασίας μεταξύ γυναικών και αντρών. Και στο σοσιαλισμό υπήρχαν διαφορές στο μισθό μεταξύ αντρών και γυναικών, όμως, το σοσιαλιστικό σύστημα έκανε τα πάντα ώστε να εξασφαλίζει ότι όλοι θα παίρνουν ίσο μισθό για ίση δουλειά. Στην καπιταλιστική Ουγγαρία οι άντρες ακόμα και σήμερα, 27 χρόνια μετά από την αλλαγή του συστήματος, παίρνουν για την ίδια δουλειά 18-20% υψηλότερους μισθούς σε σχέση με τις γυναίκες.

Πραγματοποιήθηκε μια σημαντική διαφοροποίηση της γυναικείας κοινότητας. Στο σοσιαλισμό δεν υπήρχε αξεπέραστο χάσμα μεταξύ των κοινωνικών ομάδων. Το καπιταλιστικό σύστημα δημιούργησε βαθιές κοινωνικές διαφορές. Σήμερα ανάμεσα στις γυναίκες υπάρχει μια μικρή ομάδα πλούσιων ή ακόμα και πολύ πλούσιων, ενώ από την άλλη πλευρά βρίσκονται εκατομμύρια ανθρώπων που είναι φτωχοί ή αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα.

Οι γυναίκες έγιναν πιο ευάλωτες. Στο σοσιαλισμό μια ολόκληρη σειρά κρατικών μέτρων και θεσμών υπερασπίζονταν τις γυναίκες. Οι έγκυες, για παράδειγμα, απαγορευόταν ν’ απολυθούν και μετά από τον τοκετό ήταν υποχρεωτικό να επαναπροσλαμβάνονται στην ίδια θέση. Νόμοι προστασίας της γυναίκας υπάρχουν και στον καπιταλισμό, όμως, στην πραγματική ζωή κυρίαρχοι είναι οι νόμοι της αγοράς.

Έγινε δυσκολότερη η γέννηση παιδιών και η δημιουργία οικογένειας. Το δίλημμα «παιδί ή καριέρα» υπήρχε και στο σοσιαλισμό, αλλά στις συνθήκες του καπιταλισμού οξύνθηκε σε ακραίο βαθμό. Οι γυναίκες παντρεύονται αργότερα, κάνουν αργά παιδιά ή δεν κάνουν καθόλου παιδιά. Στο σοσιαλισμό το κράτος βοηθούσε στη δημιουργία οικογενειών μέσω της μαζικής οικοδόμησης κοινωνικών διαμερισμάτων. Σήμερα είναι πολύ δύσκολο για τους νέους ν’ αποκτήσουν τη δική τους κατοικία.

Στους ώμους της γυναίκας έπεσαν σχεδόν όλες οι συνέπειες του περάσματος στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Οι δεκαετίες του σοσιαλισμού χαρακτηρίζονταν από τη σταθερότητα και τη βαθμιαία ασφαλή εξέλιξη. Οι οικογένειες είχαν εγγυημένη δουλειά, εγγυημένο εισόδημα και το μέλλον της οικογένειας ήταν προβλέψιμο. Μετά από το 1990 καταστράφηκαν πάνω από ενάμιση εκατομμύριο θέσεις εργασίας, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες βρέθηκαν σε δύσκολη θέση λόγω της ανεργίας. Πολλές οικογένειες έχασαν τα σπίτια τους. Το κύριο βάρος όλων αυτών έπεσε στους ώμους των γυναικών, αυτές έπρεπε να κρατήσουν τις οικογένειές τους ενωμένες.

Μειώθηκε ο ρόλος των γυναικών στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων. Ο σοσιαλισμός συμπεριλάμβανε τις γυναίκες στην κυβέρνηση σε πρωτοφανή κλίμακα. Υπήρχαν πάντα γυναίκες στην ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος. Τα τελευταία 27 χρόνια εξαφανίστηκε η μαζική συμμετοχή των γυναικών στην κοινωνική, πολιτική δράση.

Μειώθηκε ο βαθμός οργάνωσης των γυναικών στην κοινωνική ζωή και η ικανότητά τους να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Στο σοσιαλισμό τα συμφέροντα των γυναικών προστατεύονταν από το σοσιαλιστικό κράτος. Παράλληλα, υπήρχε και η ενιαία πανεθνική γυναικεία οργάνωση, με πραγματικές ευθύνες και κύρος. Το καπιταλιστικό σύστημα κατέστρεψε το ενιαίο γυναικείο κίνημα. Υπάρχουν μικρότερες ή μεγαλύτερες τοπικές ή θεματικές ομάδες, οι οποίες, όμως, δεν είναι σε θέση να παλέψουν για τα δικαιώματα των γυναικών.

Ο καπιταλισμός χειραγωγεί σημαντικά τη συνείδηση και τις σκέψεις των γυναικών. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου κάνουν τα πάντα ώστε ν’ αποσιωπήσουν τις αρνητικές συνέπειες του καπιταλισμού, ν’ αποσπάσουν την προσοχή από την ταξική πάλη και να συγκεντρώσουν την προσοχή σε άλλα ζητήματα. Γι’ αυτόν το λόγο κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο ζητήματα όπως το φύλο, η ενδοοικογενειακή βία και η μη παραδοσιακές σεξουαλικές συμπεριφορές.

Η γυναίκα στον κόσμο της εργασίας

Η κατάσταση των γυναικών καθορίζεται κυρίως από το ποια θέση καταλαμβάνουν στην αγορά εργασίας. Στην Ουγγαρία το 2017 ο αριθμός των απασχολούμενων σε ηλικία από 15-64 ετών ήταν 4,4 εκατομμύρια, που αντιστοιχεί στο 67,4% του πληθυσμού. Η απασχόληση των αντρών έφτασε το 73,8% και των γυναικών το 61,2%.

Το 2017 η ανεργία ήταν 4,4% μεταξύ των αντρών και 4,1% μεταξύ των γυναικών. Το 50,7% των άνεργων έψαχνε δουλειά τουλάχιστον επί ένα χρόνο. Το διάστημα ανεργίας είναι κατά μέσο όρο 18,2 μήνες.

Τα στατιστικά δεδομένα, ωστόσο, είναι παραπλανητικά. Μετά από την αλλαγή του συστήματος έπαψαν να υπάρχουν 1,5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Τα 27 χρόνια καπιταλιστικής ανάπτυξης αποκατέστησαν μόνο ένα τμήμα τους.

Σύμφωνα με κοινωνικές έρευνες, 2 εκατομμύρια άτομα από τον ουγγρικό πληθυσμό ανήκουν στην κατηγορία των λεγόμενων «περιθωριοποιημένων». Αυτοί οι άνθρωποι δε λαμβάνουν κρατικά επιδόματα και, στην καλύτερη περίπτωση, εργάζονται προσωρινά στον τόπο κατοικίας τους. Αυτή η κοινωνική ομάδα δεν έχει καμία προοπτική διεξόδου από αυτήν την κατάσταση. Το 40% αυτής της ομάδας αποτελείται από γυναίκες.

Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι για τις γυναίκες η ενασχόληση με το νοικοκυριό είναι κοινωνικά αποδεκτή, ώστε ένα μέρος των άνεργων γυναικών και εκείνων που βρίσκονται στο κατώφλι της αγοράς εργασίας να «εξαφανιστεί» στο νοικοκυριό, χωρίς να εμφανίζεται στις επίσημες στατιστικές. Σε περιοχές με δυσμενείς συνθήκες απασχόλησης οι κοπέλες με πτυχίο υποχρεωτικής ή μέσης εκπαίδευσης επιστρέφουν στο νοικοκυριό και η πλειοψηφία των οικογενειών τους τις συντηρεί μέχρι να παντρευτούν.

Έτσι, η συγκαλυμμένη ανεργία ανάμεσα στις γυναίκες είναι υψηλότερη απ’ ό,τι στους άντρες και πιθανόν ο αριθμός των φτωχών γυναικών να είναι υψηλότερος σε σχέση με αυτόν που εμφανίζεται στις επίσημες στατιστικές.

Ίση αμοιβή για ίση δουλειά

Η αρχή της ίσης αμοιβής για ίση δουλειά περιέχεται ήδη στη Συνθήκη της Ρώμης του 1957. Αλλά αυτό δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Ο δείκτης της διαφοράς στην αμοιβή μεταξύ αντρών και γυναικών δείχνει τη διαφορά ανάμεσα στο μέσο ακαθάριστο εισόδημα των εργαζόμενων αντρών και γυναικών πλήρους απασχόλησης. Στην ΕΕ ανέρχεται στο 16,7%, στην Ουγγαρία στο 18,4% ή, σύμφωνα με άλλα στοιχεία, ακόμα και στο 20%. Σύμφωνα με διάφορες γυναικείες οργανώσεις, το μέσο εισόδημα των γυναικών θα μπορέσει να φτάσει το αντίστοιχο των αντρών το 2190.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία των ειδικών, υπάρχει μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ των απολαβών αντρών και γυναικών. Όσο πιο εξειδικευμένη (σύνθετη) είναι η εργασία μιας γυναίκας, τόσο μεγαλύτερη διαφορά πρέπει να περιμένει: 31% λιγότερο εισόδημα. Για παράδειγμα, μια γυναίκα με πτυχίο παίρνει 272 χιλιάδες φιορίνια, ενώ ένας άντρας με τα ίδια προσόντα παίρνει κατά μέσο όρο 392 χιλιάδες φιορίνια. Η διαφορά στην πληρωμή είναι 19% στις υπηρεσίες, 30% στον τομέα της πληροφορικής, του εμπορίου και των πωλήσεων, 17% στους δικηγόρους, 18% στους δημοσιογράφους, 20% στους μάγειρες, 25% στους κρατικούς διοικητικούς υπαλλήλους, 24% στις δημόσιες υπηρεσίες.

Ακόμα μεγαλύτερες διαφορές παρατηρούνται στο ύψος των συντάξεων. Στις ίδιες συνθήκες οι άντρες παίρνουν 40% υψηλότερες συντάξεις.

Παράγοντες που επιδρούν στις διαφορές στην αμοιβή είναι: Το χαμηλό ποσοστό γυναικών σε ηγετικές θέσεις, περισσότερη απλήρωτη δουλειά των γυναικών σε σχέση με τους άντρες, η μεγαλύτερη πιθανότητα να διακοπεί η καριέρα των γυναικών, ο διαχωρισμός στην εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας, οι διακρίσεις στους μισθούς.

Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η πλειοψηφία των παραπάνω συνθηκών οδηγούν σε διαδικασίες διακρίσεων, συμπεριλαμβανομένης της θεσμοθέτησής τους στους κοινωνικούς κανόνες και παραδόσεις, παγώνοντας με αυτόν τον τρόπο τις πολιτικές αμοιβής. Προφανώς, σε περίπτωση μιας τέτοιας έμμεσης διάκρισης το χάσμα στην αμοιβή δεν αντανακλά μόνο τις μισθολογικές διαφορές, αλλά και διαφορές στην κοινωνική συμπεριφορά, στην παραγωγικότητα της εργασίας και σε άλλες ιδιαιτερότητες της αγοράς εργασίας.

Οι δυσκολίες της μητρότητας

Η νίκη της καπιταλιστικής αντεπανάστασης έφερε μεγάλες αλλαγές στην ουγγρική κοινωνία -αυτό φαίνεται καθαρά από τη μείωση του δείκτη γεννητικότητας, τις αλλαγές στις μορφές συμβίωσης και το χρόνο έναρξης της αυτοτελούς οικογενειακής ζωής και γέννησης παιδιών.

Αν και μια φυσική μείωση του πληθυσμού άρχισε να παρατηρείται από την αρχή της δεκαετίας του 1980, αυτή η τάση ενισχύθηκε μετά από την αλλαγή του καθεστώτος. Από την αρχή της δεκαετίας του ’90 ο δείκτης γεννητικότητας μειώθηκε, από το 1,87 το 1990, έπεσε στο 1,23 το 2011 και μόνο τα τελευταία χρόνια άρχισε να δείχνει μια μικρή αύξηση, φτάνοντας το 2015 στο 1,44. Την εποχή του σοσιαλισμού, ακόμα και στα δύσκολα χρόνια, αυτός ο δείκτης ήταν υψηλότερος (οι υψηλότεροι δείκτες υπήρξαν το 1975 -2,38 και το 1954-1955 -2,97-2,80). Αν το 1990 η μέση ηλικία των γυναικών που γεννούσαν το πρώτο παιδί ήταν τα 23 έτη, το 2011 αυξήθηκε στα 28,3. Αν το 1980 το 67,4% του πληθυσμού άνω των 15 ετών ήταν έγγαμο, την 1η Γενάρη 2016 αυτός ο δείκτης ήταν 42,2%. Την περίοδο μετά από το 1990 η καθοριστική τάση ήταν η μείωση του κύρους του θεσμού του γάμου. Και αν το 1990 η ηλικία όσων παντρεύονταν για πρώτη φορά ήταν τα 22 έτη στις γυναίκες και τα 25 στους άντρες, το 2014, μετά από ένα τέταρτο του αιώνα, αυτή η ηλικία αυξήθηκε κατά 8 χρόνια και στις δυο κατηγορίες. Το ποσοστό των παιδιών που γεννιούνται εκτός γάμου αυξήθηκε από το 1990 περισσότερο από τρεισήμισι φορές.

Πρέπει να πούμε ότι, βλέποντας όλες τις αρνητικές συνέπειες αυτών των φαινομένων, η κυβέρνηση του κόμματος Fidesz, που ήρθε στην εξουσία το 2010, άρχισε να παίρνει μέτρα για την ενίσχυση του θεσμού της οικογένειας, για τη βελτίωση της κατάστασης των πολύτεκνων οικογενειών, για την υποστήριξη των εργαζόμενων γυναικών με παιδιά κλπ. Σε πολλά ζητήματα οι αστοί πολιτικοί στηρίχτηκαν στην πείρα της σοσιαλιστικής Ουγγαρίας, αν και δεν το παραδέχονται ανοιχτά ποτέ.

Σύμφωνα με το Πρόγραμμα Δράσης για την Προστασία της Εργασίας, που τέθηκε σε ισχύ το 2012, σε περίπτωση επιστροφής της γυναίκας στη δουλειά της μετά από άδεια ανατροφής παιδιού, ο εργοδότης απαλλάσσεται για δυο χρόνια από την πληρωμή κοινωνικού φόρου και την εισφορά επαγγελματικής κατάρτισης. Από το 2014 σε περίπτωση πρόσληψης τρίτεκνης ή πολύτεκνης μητέρας ο εργοδότης απαλλάσσεται πλήρως για τρία χρόνια από την πληρωμή φόρου και για τα επόμενα δυο χρόνια πληρώνει μόνο το 50%.

Από το 2011, η σταδιακή επέκταση των φοροαπαλλαγών για τις οικογένειες αποτελεί έναν έμμεσο παράγοντα κινήτρου.

Ένα από τα σημαντικότερα μέτρα αφορούσε στο επιπρόσθετο επίδομα τέκνων (GYED extra), που τέθηκε σε ισχύ το 2014. Οι μητέρες θα μπορούσαν να συνεχίσουν να το λαμβάνουν κατά την 3χρονη άδεια μητρότητας και να επιστρέψουν στην εργασία τους -σε αντίθεση με την προηγούμενη απαγόρευση- αφότου το παιδί συμπληρώσει το 1ο έτος ηλικίας και δίχως περιορισμούς στις ώρες δουλειάς. Αυτό έμμεσα λειτουργεί ως κίνητρο στις γυναίκες να επιστρέψουν νωρίτερα στην αγορά εργασίας.

Ένα ακόμα μέρος αυτού του πακέτου μέτρων είναι η δυνατότητα ταυτόχρονης λήψης διαφόρων επιδομάτων, το οποίο έχει αντίκτυπο στον προγραμματισμό γέννησης αδερφών, μειώνοντας το μεσοδιάστημα μεταξύ των γεννήσεων και έτσι κάνοντας μικρότερη την απουσία από την εργασία εξαιτίας της άδειας μητρότητας.

Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες είναι η ανάπτυξη δικτύου παιδικών σταθμών και των υποχρεωτικών νηπιαγωγείων για τα τρίχρονα και η δυνατότητα των γυναικών να βγαίνουν στη σύνταξη μετά από τα σαράντα χρόνια δουλειάς, το οποίο θα βοηθήσει τις εργαζόμενες μητέρες να στηρίζονται περισσότερο στη βοήθεια των γιαγιάδων. Επίσης, είναι σχετική και η επέκταση του εργασιακού κώδικα με στοιχεία που στοχεύουν στην καλύτερη εναρμόνιση της εργασίας και της φροντίδας των παιδιών.

Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε το κύριο: Τα περισσότερα επιδόματα απαιτούν συνεχή εργασιακή προϋπηρεσία μέχρι τη στιγμή της γέννησης του παιδιού, έτσι ώστε το πιο ευάλωτο τμήμα του πληθυσμού ν’ απορρίπτεται από αυτό το σύστημα. Η πολιτική της κυβέρνησης συνεχίζει να επικεντρώνεται στην ενίσχυση της λεγόμενης μεσαίας τάξης και όχι όλου του πληθυσμού.

Η θέση των γυναικών στην πολιτική

Στα χρόνια του σοσιαλισμού σταδιακά αυξανόταν το ποσοστό των γυναικών μεταξύ των μελών της Βουλής. Το 1948 οι γυναίκες ήταν το 17%, το 1967 ήταν ήδη το 20% και κορυφώθηκε το 1980, όπου οι γυναίκες ήταν το 30% των μελών της Βουλής.

Μετά από το 1989 γίναμε μάρτυρες μιας δραστικής μείωσης. Το 1990 το ποσοστό των γυναικών στο κοινοβούλιο ήταν 8% και από τότε δεν ξεπέρασε το 10%.

Σήμερα στην ΕΕ υπάρχουν μόνο δυο χώρες που δεν έχουν ούτε μια γυναίκα υπουργό στην κυβέρνηση: Η Σλοβακία και η Ουγγαρία.

Αναλογικά, περισσότερες γυναίκες εκλέχτηκαν στην ουγγρική αντιπροσωπία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παρά στο ουγγρικό κοινοβούλιο, ωστόσο και εδώ παρατηρείται τάση μείωσης. Το 2004 το ποσοστό των γυναικών ευρωβουλευτών ήταν 33%, ενώ το 2014 μόλις 19%.

Παρουσιάζει ενδιαφέρον ότι το ποσοστό των γυναικών δημάρχων από 10% το 1990 έφτασε στις μέρες μας το 20%. Το ποσοστό των γυναικών δημοτικών συμβούλων την ίδια περίοδο αυξήθηκε κατά 28,6%.

Οι δημοτικές εκλογές δίνουν στις γυναίκες μεγαλύτερο βήμα από τις κοινοβουλευτικές εκλογές. Αυτό σχετίζεται με την «πυραμίδα» της γυναικείας απασχόλησης, που σημαίνει ότι οι ευκαιρίες των γυναικών είναι μικρότερες σε σχέση με των αντρών ως προς τις δουλειές κύρους και τις καλύτερα αμειβόμενες δουλειές, αλλά ο αριθμός τους αυξάνεται στις χαμηλότερες σφαίρες της ιεραρχίας.

Μέλη των σωματείων είναι μόνο το 9% των εργαζομένων: Το 14% των αντρών και το 9% των γυναικών Το 56% των γυναικών μελών σωματείων είναι άνω των 40 ετών και το 34% άνω των 50.

Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες, δεν μπορούμε να μιλάμε για δυνατές αντικαπιταλιστικές οργανώσεις γυναικών. Ανάμεσα στα ουγγρικά πολιτικά κόμματα, μόνο το Ουγγρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (MSZP) έχει μια σχετικά σημαντική γυναικεία οργάνωση. Η πλειοψηφία των μελών της είναι συνταξιούχοι, η πολιτική τους υπηρετεί την καπιταλιστική πολιτική του MSZR.

Υπάρχουν μερικές εκατοντάδες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που ασχολούνται με ζητήματα που αφορούν τις γυναίκες, αλλά καμία από αυτές δεν είναι αντίθετη στο καπιταλιστικό σύστημα, όλες τους επικεντρώνονται σ’ επιμέρους προβλήματα.

Οι γυναικείες οργανώσεις δεν οργανώνουν δικές τους διαδηλώσεις. Ένα σχετικά μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών μπορεί να δούμε μόνο στις διαδηλώσεις των δασκάλων και των εργαζομένων στον τομέα της υγείας, γιατί και στους δυο τομείς πλειοψηφούν συντριπτικά οι γυναίκες.

Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα: με τις γυναίκες για τις γυναίκες

Το Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα δίνει μεγάλη σημασία στη δουλειά με τις γυναίκες και ανάμεσα στις γυναίκες.

Η πολιτική αρχών του Εργατικού Κόμματος είναι σαφής: Ο καπιταλισμός δεν φέρνει τίποτα καλό ούτε για τις γυναίκες, ούτε για τους άντρες. Στις συνθήκες του καπιταλισμού μπορούμε να πετύχουμε μια προσωρινή βελτίωση, μπορούμε ν’ αναγκάσουμε τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις να βελτιώσουν την κατάσταση των γυναικών, όμως, ριζική αλλαγή θα υπάρξει μόνο αν αντικαταστήσουμε τον καπιταλισμό με το σοσιαλισμό.

Το Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα παλεύει για την αύξηση της παρουσίας των γυναικών στην αγορά εργασίας. Παλεύει για τη μείωση του χάσματος μεταξύ των αντρών και των γυναικών στην αμοιβή και στις συντάξεις, ενάντια στη γυναικεία φτώχεια. Σε αυτό το πλαίσιο, απαιτούμε τη μείωση της ηλικίας συνταξιοδότησης για τις γυναίκες στα 55 και για τους άντρες στα 60 χρόνια.

Το Εργατικό Κόμμα απαιτεί οι άντρες και οι γυναίκες να έχουν ίδιο βάρος στη λήψη των αποφάσεων. Παλεύει ενάντια στη σεξουαλική βία, υπερασπίζεται και στηρίζει αποφασιστικά τα θύματα αυτής της βίας.

Οι γυναίκες αποτελούν το 36% των μελών του Ουγγρικού Έργατικού Κόμματος. Μερικές από αυτές μπήκαν στο Κόμμα μαζί με τους άντρες τους, ενώ υπάρχει σημαντικός αριθμός γυναικών μεγαλύτερων ηλικιών που δεν έχουν σύζυγο. Οι γυναίκες και οι άντρες που μπήκαν πρόσφατα στο Κόμμα είναι συνήθως ηλικίας 40-50 ετών.

Οι γυναίκες του Κόμματος είναι ενεργές. Παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην οργάνωση των εκδηλώσεών μας, στη συντήρηση της υποδομής του Κόμματος.

Το Ουγγρικό Έργατικό Κόμμα θεωρεί σημαντικό να παίρνουν οι γυναίκες μέρος και στον καθορισμό της πολιτικής του Κόμματος.

Το 24% της Κεντρικής Έπιτροπής είναι γυναίκες και το 21°% Περιφερειακοί Πρόεδροι. Δυο γυναίκες είναι μέλη του Προεδρείου, το οποίο είναι υπεύθυνο για την καθημερινή καθοδήγηση του Κόμματος. Μια από τους δυο αντιπροέδρους είναι γυναίκα.

Το Ουγγρικό Έργατικό Κόμμα δοκίμασε διαφορετικές μορφές δουλειάς για την οργάνωση των γυναικών. Δημιουργήθηκε Γυναικείο Τμήμα του Κόμματος, το οποίο οργανώνει τις γυναίκες-μέλη του Κόμματος και τις γυναίκες κοντά στο Κόμμα. Έχουν επιτύχει αποτελέσματα σε διάφορους τομείς, όπως, για παράδειγμα, συλλογή ρούχων για τους φτωχούς και στήριξη οικογενειών που απειλούνται από έξωση.

Σε περιφερειακό επίπεδο έχουμε εδραιώσει επαφές με γυναικείες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις σε θέματα προστασίας των δικαιωμάτων των γυναικών, ενάντια στη βία στην οικογένεια και σε ζητήματα που σχετίζονται με την υγεία των γυναικών.

Επίσης, δημιουργήσαμε την Ένωση Αριστερών Γυναικών στην Ουγγαρία. Αυτή η οργάνωση κατά καιρούς τοποθετείται για οικονομικά ή πολιτικά ζητήματα που αφορούν τις γυναίκες. Οι αντιπρόσωποί της συμμετέχουν στις διεθνείς συναντήσεις αριστερών γυναικών. Η οργάνωση αποτελεί μέλος της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών, παίρνει μέρος σε διεθνείς συναντήσεις, διατηρεί διμερείς σχέσεις με γυναικείες οργανώσεις των αδελφών κομμάτων.

Η μεγαλύτερη κατάκτηση του Ουγγρικού Έργατικού Κόμματος σε σχέση με τα γυναικεία ζητήματα τα τελευταία 27 χρόνια είναι ότι καταφέραμε να προστατέψουμε την 8η Μάρτη, την Παγκόσμια Μέρα των Γυναικών. Οι αστικές κυβερνήσεις έκαναν τεράστιες προσπάθειες για να καταργήσουν αυτήν την αργία, θεωρώντας την κατάλοιπο του σοσιαλισμού. Από το 1990 το Ουγγρικό Έργατικό Κόμμα πραγματοποιεί εκείνη τη μέρα πολλές εκδηλώσεις. Η 8η Μάρτη, αν και δεν είναι επίσημη γιορτή, είναι η μέρα που γιορτάζουν τα κορίτσια και οι γυναίκες σε όλη τη χώρα.

Όταν σκεφτόμαστε τη θέση των γυναικών στην Ουγγαρία, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μια από τις καθοριστικές στιγμές είναι το γεγονός ότι η Ουγγαρία πέρασε στον καπιταλισμό μετά από τέσσερεις δεκαετίες σοσιαλισμού και η επίδραση αυτών των δεκαετιών είναι ακόμα παρούσα στην κοινωνία. Στο σοσιαλισμό στην Ουγγαρία -παρότι υπήρχαν διάφορες μορφές σοσιαλιστικής ιδιοκτησίας (δημόσια, κατά κύριο λόγο, κρατική, συνεταιριστική, δημοτική, ιδιοκτησία σωματείων και άλλων δημόσιων οργανισμών, κάποιες μορφές ατομικής ιδιοκτησίας)- δεν υπήρχαν ανταγωνιστικές ταξικές αντιφάσεις και παίρνει πολύ καιρό για πολλούς εργαζόμενους να συνειδητοποιήσουν ότι η χώρα πέρασε σε μια άλλη κοινωνία, όπου αυτές οι αντιφάσεις είναι προφανείς. Στη διαμόρφωση ταξικής συνείδησης αντιτίθεται όλη η ισχυρή προπαγανδιστική μηχανή του καπιταλιστικού κράτους, που επιβάλλει την ιδεολογία της άρχουσας τάξης, με το σύστημα και το περιεχόμενο της παιδείας, με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, με τον πολιτισμό κλπ. Η αφύπνιση της ταξικής συνείδησης είναι ένα δύσκολο καθήκον που καθορίζει τη δουλειά του Κομμουνιστικού Κόμματος, συμπεριλαμβανομένης και της δουλειάς στις γυναίκες.